Feestelijke inhuldiging van het vernieuwde Gazebo – zondag 29 augustus 2021

Hierna de speech die dochter ‘Esther’ uitsprak ter gelegenheid van de opening van het vernieuwde Gazebo te Diepenheim

Dag lieve vrienden van het Gazebo.
Jullie hadden hier vandaag Thérèse Mulkers-Dumont verwacht, mijn moeder en weduwe van Urbain.
Het toespreken van een publiek zit via mijn vader in mijn bloed en vandaar dat ik graag met plezier jullie, in haar plaats, toespreek.

Het zal binnen een klein jaar 20 jaar zijn dat mijn vader niet meer fysiek onder ons is… maar wat is het mooi om te zien hoe hier, in zijn geliefde Diepenheim dat diep in zijn hart zat gevat, zijn kunst nog steeds verder leeft en groeit!

We leven in een wereld waar we meer en meer geconfronteerd worden met de steeds extremere grillen van de natuur en dit door het toedoen van onze eigen achteloosheid. Ook dit levend kunstwerk heeft al te kampen gehad met dorstige tijden. Deze dorst kon gelaafd worden door vele goede zorgen maar gelukkig ook de installatie van de waterirrigatie. Deze kon er komen door de nodige financiële ruggensteun van SBNL Natuurfonds in samenwerking met Stichting Landschap Behoud Overijssel en de Kunstvereniging.

Het lijkt volledig in lijn te liggen met een recurrent thema in de werken van mijn vader, Urbain Mulkers: het aankaarten van mondiale problematieken en dit integreren in zijn oeuvre. Het Gazebo is een bijzonder kunstwerk dat dag na dag nooit helemaal hetzelfde zal zijn. De verandering komt er door toedoen van de natuurlijke grillen der natuur maar ook door de menselijke interventies. De toevoeging van de Monomet van Lucas Lenglet in 2017 gaf een extra dimensie en afbakening aan deze tuin. Dit perfect strak gesculpteerde ros tekent zich in sterk contrast af met de imposante donkerrode beuken en de verschillende tinten groene hosta’s. Het betreden van de verborgen trap in de Monomet geeft de tuin via deze uitkijktoren een mooi overzicht over de gekleurde nerven van 1 groot geschilderd hostablad. Dit Gazebo is zo een mooi staaltje van multicolore landschapskunst.

Ook de picknickbank ter ere van Frans de Steur zal binnenkort zijn nieuwe bijdrage doen, op zijn bescheiden manier, een beetje aan de zijlijn… Het Gazebo doet zijn naam eer aan en wordt zo nog meer een plek van beschutting om te verpozen en te genieten van de natuur.

Maar dan wil ik het graag hebben over die ander, niet te verwaarlozen menselijke interventie: het is vandaag het moment om jullie, de vele vrijwilligers van deze hostatuin hartelijk te bedanken en heel even in de spotlight te zetten. De keren dat we hier voorheen waren, werden we warm ontvangen. We hebben zelf gemerkt dat jullie het Gazebo met weerkerende en niet aflatende aandacht en liefde onderhouden. Jullie passie voor het tuinieren en de hosta is een gedeelde passie met die van de kunstenaar.

Jullie dragen meer dan een klein steentje bij aan de mooie evolutie van dit kunstwerk en het blijvend floreren van deze landschapsarchitectuur. Op die manier zijn jullie voor een stukje mee co-creator van de 3-D natuurlijke collage die mijn vader in prille vorm opstartte in ‘98. Jullie passie voor het tuinieren en de hosta delen jullie met de kunstenaar. Wat vond ik het mooi om op de blog van de Hosta Vereniging te lezen dat jullie er nog afgelopen ‘weeding wedsnesday’ vanaf de mistige ochtend jullie uiterste best voor hebben gedaan om het Gazebo er voor vandaag piekfijn te laten uitzien. Thérèse en ik zijn samen met jullie trots op dit mooie resultaat.

Geheel in de stijl van mijn vader, voor zij die hem persoonlijk gekend hebben, is bij het aanschouwen van dit Gazebo, in volle bloei en in zijn nieuwe dimensies, een welgemeende en gepassioneerde ‘Oh my Goodness’ aan de orde… en Dankjewel!

© foto’s GAZEBO: Agnes Booijink en Tessa Wiegerinck